با افزایش بی‌سابقه دما، نوسانات بارندگی و گسترش پدیده‌های اقلیمی شدید، صنعت دامپروری جهانی با چالش‌های نوظهوری مواجه شده است. یکی از ابعاد کمتر دیده‌شده ولی بسیار حیاتی، تأثیر تغییرات اقلیمی بر ساختار ژنتیکی دام‌هاست.                                                         

دامپروری پایدار به معنای استفاده بهینه از منابع طبیعی و کاهش تأثیرات منفی بر محیط زیست است. در همایش‌های بین‌المللی، محققان و دامداران به بررسی روش‌هایی پرداخته‌اند که می‌توانند به کاهش مصرف آب، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و بهبود رفاه دام‌ها کمک کنند.

سلامت دام وابسته به تعادل پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی، تغذیه‌ای و محیطی است. در سال‌های اخیر، میکروبیوم روده به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بازیگران پنهان در پایداری سلامت دام‌ها شناخته شده است.